Nadawcami publicznymi są w Niemczech ARD i Deutschlandradio oraz ZDF. ARD to związek nadawców regionalnych, natomiast ZDF jest zorganizowane centralnie. Zarówno ARD, jak i ZDF są samodzielne i finansują się z abonamentu. ARD, ?Arbeitsgemeinschaft der öffentlich-rechtlichen Rundfunkanstalten der Bundesrepublik Deutschland? (Związek Niemieckich Nadawców Publiczno-Prawnych) istnieje od roku 1950. Założycielami ARD było sześć rozgłośni radiowych, działających w krajach związkowych: BR, HR, RB, SDR (Süddeutscher Rundfunk), SWF (Südwestfunk) i NWDR (Nordwestdeutscher Rundfunk). Od 31 października 1954 r. ARD emituje program telewizyjny, pierwotnie pod nazwą Erstes Deutsches Fernsehen (Pierwsza Telewizja Niemiecka), dziś zwany oficjalnie Das Erste (Pierwszy), będący wspólną produkcją poszczególnych nadawców w krajach związkowych. Początkowo od 25 grudnia 1952 r. pierwszy program był emitowany przez Nordwestdeutscher Rundfunk.

W połowie lat 60-tych pojawił się konkurujący z ARD nadawca publiczny, Zweites Deutsches Fernsehen (ZDF ? ?Druga Telewizja Niemiecka?), który rozpoczął działalność 1 kwietnia 1963 r. Z budżetem wynoszącym ok. 1,6 mld euro ZDF liczący ponad 3600 pracowników jest jednym z największych nadawców w Europie. W latach 1964-69 szereg stacji wchodzących w skład ARD rozpoczęło emisję własnych programów (Das Dritte ? program III). I tak od początku 1967 r. Westdeutscher Rundfunk (WDR) emitował oficjalnie swój program III pod nazwą ?WDR/Westdeutsches Fernsehen?. Dziś w skład ARD wchodzi 10 stacji, Są to: Bayerischer Rundfunk BR, Deutsche Welle DW, Hessischer Rundfunk HR, Mitteldeutscher Rundfunk MDR (od 1991 r.), Norddeutscher Rundfunk NDR, Radio Bremen RB, Rundfunk Berlin-Brandenburg RBB (od 2003 r.), Saarländischer Rundfunk SR, Südwestrundfunk SWR oraz Westdeutscher Rundfunk WDR, który mając 21,25 % udziału w ogólnym programie ARD jest największym producentem (4210 pracowników). Ponadto stacje ARD krajów związkowych utrzymują wspólnie kanał TV 3sat (wraz z ZDF, Telewizją Szwajcarską i ORF), kanał dla dzieci KI.KA, kanał informacyjny Phoenix (oba we współpracy z ZDF) oraz niemiecko-francuski kanał kulturalny ARTE (w kooperacji z ZDF i ARTE France).

Nadawcy publiczno-prawni w Niemczech są ustawowo zobowiązani do wypełniania zadań programowych i do realizacji misji publicznej. Nadawcy publiczno-prawni finansowani są przede wszystkim z abonamentu. Abonament za aparat telewizyjny i radiowy w gospodarstwie domowym wynosi obecnie 17,98 euro miesięcznie. ARD i ZDF otrzymują aktualnie z tytułu abonamentu ponad 7,2 mld euro rocznie. Ściąganiem abonamentu zajmuje się od 1976 r. powołana do tego instytucja Gebühreneinzugszentrale (GEZ) z siedzibą w Kolonii. Biorąc pod uwagę wysokość sumy i rygorystyczne metody jej ?ściągania? przez GEZ, a także malejącą liczbę abonentów, ARD i ZDF są często poddawane surowej krytyce. Nadawcy publiczno-prawni powołują się na wysokie standardy (hasło ?telewizja wysokiej jakości?) oraz na istnienie kanałów tematycznych (Ki.KA i Phoenix). Ponadto zwracają uwagę na programy cieszące się powodzeniem, jak niedzielna seria kryminalna ?Tatort?, takie seriale, jak ?Die Lindenstraße?, wielkie sobotnie widowiska, jak ?Wetten, dass? czy programy kulturalne, jak ?Aspekte?, a także programy informacyjne, jak ?Tagesschau? czy ?Heute Journal?. Warto zauważyć, że tylko 6 % przychodów osiąganych jest z reklam i sponsoringu, gdyż nadawców publiczno-prawnych obowiązuje w tym zakresie ścisła reglamentacja. I tak zabroniona jest emisja reklam po godzinie 20 oraz w niedziele i święta, ponadto czas emisji reklam ograniczony jest maksymalnie do 20 minut dziennie.

15.03.2010 | ? Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej?